Lezen is een feest

Ik las vroeger altijd in bed. Onder de dekens, zolang het nog een beetje licht was. Of al donker. De waarschuwing 'daar krijg je slechte ogen van' lapte ik aan mijn laars. Ik wilde graag lezen.

 

Sinds afgelopen jaar kan zoonlief lezen. En ik zie hetzelfde gebeuren; hij leest in bed, onder de dekens. (Wel met een lamp aan, want hij slaapt op zolder en dat zien we toch niet.) Hij leest vooral om nog niet te hoeven slapen. Dat vind ik niet zo erg. Zolang hij maar leest.

 

Gaan we naar de bibliotheek dan zoekt hij nog wel de boeken uit met grote letters, plaatjes en weinig tekst op een pagina. Maar hij leest. En hij is beretrots als ie weer een boek uit heeft.

Dat kan ik mij ook nog goed herinneren. Met kerst in groep 3 kregen we ons eerste echte boek van school. Geen flauw idee meer waar het boek over ging, maar ik kan me nog wel de triomf herinneren toen ik het boek uit had. Zelf gelezen! Voor het eerst.

Lezen is een feest!

 

 

Vandaag is het de Dag van de Leraar. Daarom vandaag een applausje, een bedankje, een 'chapeau' voor alle meesters en juffen (en PABO studenten) die kinderen leren lezen.

BEDANKT!